Występowanie:
Drzewica czarnobrzucha (łac. Dendrocygna autumnalis) zamieszkuje południowe strony Stanów Zjednoczonych, Amerykę Środkową oraz północno-wschodnią część Ameryki Południowej. Drzewice czarnobrzuche zasiedlają tereny nizinne, obfite w słodką wodę (jeziora, rzeki, stawy) gdzie znaleźć mogą wiele potrzebnej flory podwodnej. Lubią przebywać na terenach przyleśnych i bagiennych.
Inna nazwa: Drzewica czarnobrzucha często nazywana jest jesionką.
Występowanie drzewicy czarnobrzuchej
Wygląd i zachowanie:
Zarówno samiec jak i samica drzewicy czarnobrzuchej posiada jednakowe upierzenie, co często utrudnia identyfikację płci. Ubarwienie dorosłych osobników brązowe. Przez wierzch głowy oraz przez tylnią część szyi biegnie czarny pas. Okolice brzucha oraz ogona są w kolorze czarnym. Oczy brązowe z charakterystycznym białym pierścieniem. Podczas lotu na skrzydłach bardzo wyraźnie widać białawy pasek. Dziób w całości czerwony zakończony szarym pazurem. Drzewice czarnobrzuche są bardzo towarzyskie.
Drzewice bardzo lubią tworzyć wielkie stada liczące czasami nawet kilkaset osobników. Drzewice czarnobrzuche są mało aktywne w dzień starają się w tym czasie odpoczywać. Drzewica podczas żerowania komunikuje się z innymi osobnikami swojego gatunku donośnym gwizdaniem. Raz utworzona parka zazwyczaj przetrwa do końca życia jednego z partnerów, chociaż istnieją przypadki, że samica bądź samiec znajduje nowego partnera/partnerkę łącząc się w nową parkę.
Dwa osobniki drzewicy czarnobrzuchej
Jaja/młode:
Samica drzewicy czarnobrzuchej znosi około 14 jaj o białej skorupce. Jaja te są wysiadywane zarówno przez samicę jak i przez samca (identycznie jak drzewica karaibska, drzewica białolica). Czas wysiadywania to około 4 tygodnie. Dwa dni po wykluciu młode pod baczna opieką rodziców wybierają się na wyprawę w poszukiwaniu drobnych organizmów zwierzęcych oraz roślinnych.
Młode drzewice czarnobrzuche mają szary dziób. Barwy są mniej kontrastowe niż w przypadku osobników dorosłych. Po 50-65 dniu od wyklucia młode stają się w pełni samodzielne oraz posiadają już wtedy zdolność do lotu. Ostatecznie dojrzewanie przypada na drugi rok życia. Pisklęta karmione paszą dla kacząt lub gęsi rozwijać się będą prawidłowo.
Podgatunki:
Drzewica czarnobrzucha jest gatunkiem politypowym posiadającym dwa podgatunki (północny u południowy).
Dendroncygna autumnalis autumnalis - gatunek ten żyje na terenach południowo-wschodnich Teksasu, na terenach Meksyku, San Salvadoru, Hondurasu, Kostaryki, Belize, Gwatemali. Wielkość tego podgatunku drzewicy czarnobrzuchej waha się w przedziale 44-55 cm.
Dendroncygna autumnalis discolor - występowanie tego gatunku to okolice wschodniej części Boliwii, Paragwaju i Urugwaju, lecz widoczna jest również na terenach Panamy, Ekwadoru, Kolumbi, Wenezueli i Brazylii. Wielkość tej gęsi to 40-50cm.
Drzewica czarnobrzucha podczas lotu
Żywienie:
Żerowanie przypada w czasie nocy. Żerują na polach uprawnych (bardzo chętnie odwiedzają pola tuz po zbiorach).
Najczęściej zjadane są młode zielone pędy roślin wodnych rosnących na płytkich wodach, dzikie proso, rośliny lądowe, drobne organizmy zwierzęce (skorupiaki, mięczaki).
W hodowli drzewica czarnobrzucha żywi sie przede wszystkim ziarnami zbóż, granulatem dla gęsi i kaczek, zielonką np. trawą, roślinami wodnymi.
Gniazdowanie:
Drzewice czarnobrzuche przeważnie gniazdują w opuszczonych dziuplach obumarłych drzew. Gdy gniazdowanie odbywa się na ziemi gniazdo takie jest starannie i dokładnie ukryte w zaroślach, tak, by żaden niepowołany zwierz nie natknął się na jaja bądź juz wyklute młode osobniki. W przeszłości zdarzały się przypadki, że gniazda były w środku kominów fabryk lub w opuszczonych budynkach.
W hodowli drzewice czarnobrzuche gniazdują na ziemi wśród wysokich roślin oraz w specjalnych budkach lub koszach.
Historia i hodowla:
Drzewica czarnobrzucha znana w europejskich ogrodach zoologicznych jest już od dawien dawna, bo od XIX wieku. Na początku podczas introdukcji drzewicy czarnobrzuchej napotykano na problemy. Rok 1960 uznawany jest za przełomowy, ponieważ w tym czasie drzewica czarnobrzucha zaczęła się sukcesywnie rozmnażać. Aktualnie drzewica czarnobrzucha nie jest już tak popularnym gatunkiem trzymanym w hodowli jak dawniej. Drzewice czarnobrzuche doskonale nadają się na wybiegi z innymi gatunkami ptaków (bardzo lubią przebywać w towarzystwie innych kaczek oraz gęsi). Czasem jednak np. w okresie lęgów stają się zadziorne, mogą być agresywne nawet w stosunku do ludzi. Drzewica czarnobrzucha jest bardzo wrażliwa na spadek temperatury, więc należy umieścić ją w ciepłym (ok. 10o) suchym pomieszczeniu, najlepiej z wysypaną grubą warstwą słomy.
