|
|
|
Bażant kasztanowy (łać.Syrmaticus ellioti)
|
Inna nazwa Bażant elioti
Podgatunków brak.
Zakres występowania: południowo- wschodnie tereny Chin
Naturalne środowisko gęste lasy mieszane do wysokości ok. 2000 metrów nad poziomem morza.
Opis
Samiec- czubek głowy kasztanowo- brązowy, pióra na czole są w różnych odcieniach szarości. Pióra pokrywające policzki oraz uszy są szarawo- brązowe. Upierzenie boków szyi jest białawo- szare, natomiast tył szyi jest ciemno szary. Podbródek, gardło oraz kark są czarne. Górna część grzbietu oraz klatki piersiowej jest jasno rdzawo- kasztanowa, a każde pióro z tej części ciała posiada niemalże przy końcu czarną obwódkę oraz
|
| Dorosły samiec Bażant kasztanowy |
miedziano- czerwoną końcówkę. Na łopatkach widoczne jest pasmo białych piór. Pióra na skrzydłach są w kolorze rdzawo- kasztanowym z szeroką stalowoniebieską obwódką na mniejszych piórach pokrywających. Większe pióra pokrywające posiadają także czarne obwódki, ale na końcach z kolei mają szerokie białe końcówki, które to wspólnie z innymi piórami tworzą poprzeczne, białe pasma na skrzydłach. Pióra drugo- i trzeciorzędowe są koloru kasztanowego także z czarną obwódką niemalże na końcu pióra, ale obramowanie zewnętrzne jest szare lub białe. Pióra pierwszorzędowe są buro brązowe. Pióra dolnej części grzbietu i zadu są poprzecinane czarnymi i białymi prążkami. Ogon składa się z szesnastu sterówek, na których widoczne są szerokie, poprzeczne, szare i rdzawo- kasztanowe pasma, oddzielone od siebie przez nieregularne, czarne prążki. Dolna część klatki piersiowej, podbrzusze są pokryte białymi piórami, których ukryte podstawy są ciemno brązowe. Upierzenie ud jest w kolorze kasztanowo- brązowym, poprzecinane białymi prążkami. Pióra flanków są koloru kasztanowego z szerokimi, białymi zakończeniami. Pióra pod ogonem są czarne oraz kasztanowe. Tęczówki są brązowe lub pomarańczowe; dziób jest koloru rogowo żółtym. Skóra nóg jest szara.
Samica- czubek głowy jest rdzawo-brązowy z czarnymi znaczeniami na końcówkach piór. Upierzenie czoła, twarzy, boków oraz tyłu szyi jest szarawo- buro- żółty. Podbródek, gardło są czarne. Górna część grzbietu jest nakrapiana, każde pióro jest rdzawo- brązowe z łukowatym, białym prążkiem oraz czarnym obramowaniem niemalże na końcu pióra. Pióra łopatek są buro- żółto- brązowe z popielatymi końcówkami. Pióra pokrywające skrzydła, pióra trzecio- oraz drugorzędowe posiadaja świderkowate, brązowe i czarne cętki, dodatkowo niemalże przy końcu pióra dostrzec można czarną plamkę, za którą na końcu pióra znajduje się jasno szara obwródka. Pióra pierwszorzędowe są brązowo- czarne, z przerywanymi rdzawymi obwódkami na końcach piór. Do
|
| Bażant kasztanowy parka |
lna część grzbietu oraz zad są rdzawo- brązowe z licznymi świderkowatymi, czarnymi cętkami. Górne pióra pokrywające ogon są kasztanowego koloru z jakby obsypanymi, brązowymi końcówkami; najdłuższe z tych piór dodatkowo posiadają oddalone prążki. Środkowe sterówki są gładko kasztanowe z szerokimi czarnymi pasmami niemalże przy końcu pióra, a na jego końcu znajduje się szerokie, białe pasmo. Ogon jest raczej krótki, trochę uniesiony. Górna część klatki piersiowej jest nakrapiany rdzawo- brązowymi cętkami, a niemalże na końcu tych piór znowu widoczne są czarne prążki lub plamki. Pióra dolnej części klatki piersiowej oraz boki ciała są brązowe z białą końcówką, która przechodzi na podbrzuszu w bardzo szerokie prążki. Co sprawia, że podbrzusze wydaje się być całkowicie białe. Pióra ud są brązowe; Tęczówka jest brązowa, dziób rogowo- brązowy. Skóra nóg jest szara.
Ptaki niedojrzałe- wyglądają jak samice, ale ich upierzenie jest bardziej bure, a pióra pokrywające gardło są białe. Młode samce po krótkim czasie zaczynają mieć prążkowany ogon.
Obecność w naturalnym środowisku: : gatunek ten jest zagrożony. Populacja bytuje na terenach Chin o największym zaludnieniu. Dlatego też największym zagrożeniem jest dla nich utrata naturalnych siedlisk.
Ciekawostki: nazwana pochodzi od nazwiska amerykańskiego ornitologa Daniela Giraud Elliot
(1835- 1915), jest on autorem książek o bażantach oraz założycielem Amerykańskiego Stowarzyszenia Ornitologów.
Dane hodowlane:
- Obecność w hodowli: pomimo, iż jest to zagrożony gatunek, liczba ptaków utrzymywanych w hodowli jest raczej duża, a populacja jest stabilna.
- Okres rozrodczy: może się zaczynać już w połowie marca, ale zazwyczaj rozpoczyna się w kwietniu i trwa aż do końca czerwca.
- Dojrzałość płciowa:samce uzyskują swoje dorosłe upierzenie w pierwszym roku życia, ale nie są płodne aż do ukończenia drugiego roku życia.
- Wielkość miotu: od 6 do 8 różano- białych jaj.
- Okres inkubacji: to 25 dni.
Porady hodowlane:
Samce czasami mogą wykazywać agresywne zachowanie w stosunku do samic, dlatego w wolierze należy umieścić dużą ilość gałęzi, tak by stworzyć miejsca do kryjówki. Można także podciąć skrzydła samcom, tak by samica mogła uciec na wyżej położone gałęzie.
Tak jak i dla innych bażantów tak i dla tego gatunku Woltera powinna być obszerna z duża ilością krzaków, czy innych roślin zapewniających cień i miejsce do ukrycia się. Samiec może być trzymany w jednej zagrodzie z maksymalnie trzema samicami. Bażant kasztanowy jest bardzo wytrzymałym ptakiem i dobrze znosi bardzo niskie temperatury. Jako, że są to ptaki leśne, należy unikać ekspozycji na słońce.
Bażant kasztanowy po skrzyżowaniu z innymi gatunkami bażantów daje płodne potomstwo.
Rozróżnienie płci Bażanta elioti jest możliwe już w drugim tygodniu życia. Samice w tym wieku charakteryzują gładkie, drobne, środkowe pióra ogona. Natomiast samiec posiada prążkowane pióra ogona.
|
|
|
|
Komentarze (10)Autor: admin (2010-08-01, 13:15:13) [odpowiedzi: 9]
Temat:
Dyskusja użytkowników na temat: Bażant kasztanowy |
|
