Rodzina: Anatidae ( łabędzie, kaczki i gęsi)
Zakres występowania: Łabędzie nieme rozmnażają się na Wyspach Brytyjskich, na terenach północno- środkowej Europy oraz północno-środkowej Azji. Zimują natomiast na terenach RPA, na Bliskim Wschodzie oraz terenach północno- wschodnich Indii oraz Korei. Gatunek ten został z powodzeniem introdukowany w Ameryce Północnej, gdzie są szeroko znane i są stałymi rezydentami wielu akwenów wodnych.
Naturalne środowisko: Gatunek ten jest najpopularniejszym gatunkiem łabędzia żyjącym na wolności. Można spotkać je pływające po zbiornikach wodnych w parkach, na wsiach, na bagniskach, na wodach osłoniętych zatok. Zimą natomiast bardziej prawdopodobnym jest, że spotkamy je blisko portów morskich.
Opis: Łabędź niemy jest bardzo dużym ptakiem wodnym. Mierzącym od 144cm do 158cm. Skrzydła po rozłożeniu osiągają długość rzędu: 2- 2,5 m. Samiec i samica są identyczni, poza tym, iż samiec jest większy. Pióra na całym ciele są śnieżnobiałe, jednak czasami spotyka się patki z brązowymi głowami i szyjami, jednak są to tylko przebarwienia od błota czy wody, które zawierały żelazo. Posiada długą szyję w kształcie litery S. Dziób jest koloru pomarańczowego z czarną nasadą i czubkiem. W odróżnieniu od innych gatunków łabędzi, np.: Łabędzia krzykliwego, kiedy ptak pływa jego szyja jest wygięta, a dziób jest opuszczony, tak jakby patrzył w wodę. Ptak ten zdolny jest do latania, podczas lotu prostuje szyję, a skrzydła pracują w powolny, regularny sposób.
Ciekawostki: Łabędzie nieme mają bardzo dobry słuch i wzrok. Gatunek ten pozostaje większość czasu niemy, jak wskazuje na to nazwa, jednak nie znaczy to, iż nie mogą wydawać z siebie głosów. Dorosłe samce potrafią czasami syczeć, prychać lub szczekać jak szczenięta lub nawet gwizdać, jakkolwiek dźwięki te nie są wysokie, ani głośne z powodu prostej tchawicy. Także podczas lotu ptaki wydają dźwięki, jednak są one wynikiem pracy skrzydeł, a dźwięk ten który jest bardzo dobrze słyszalny jest opisywany jak melodyjne mruczenie lub tętnienia. Osobniki tego gatunku do komunikacji używają także mowy ciała, np.: aby zamanifestować swoją gotowość bojową samce wystawiają łukowato nad grzbietem pióra drugorzędowe skrzydeł.
Dane hodowlane
Para łabędzi niemych z młodymi
Okres dojrzałości: zarówno dla samca i dla samicy osiągany jest w 3 roku życia
Wielkość miotu: od 5 do 12 bladoszarych lub bladozielono- niebieskich jaj, jednak średnio na miot przypada 6 jaj.
Okres rozrodczy: rozpoczyna się w marcu lub w kwietniu
Ilość miotów w ciągu roku: 1
Okres inkubacji: od 36 do 38 dni
Pisklęta rodzą się szaro - bure, jednak w przeciągu 12 pierwszych miesięcy stopniowo nabywają białych piór. Po 60 dniach od wyklucia są zdolne do samodzielnego opuszczania gniazda, jednak pełną niezależność osiągają po roku, kiedy to rodzice porzucają młode. Młode łabędzie dołączają wtedy do stada innych łabędzi przed okresem rozrodczym.
Porady hodowlane Łabędź niemy jest gatunkiem agresywnym, jeśli zakłóci się ich spokój lub naruszy gniazdo mogą zaatakować zarówno inne ptaki czy zwierzęta jak i ludzi. Do ataku używają swoich silnych skrzydeł, co może by dość bolesnym doznaniem. Zachowania takie wykazują nawet półudomowione osobnik. Ptaki te żywią się głownie wodnymi roślinami, glonami, wodnym robactwem małymi rybami, żabami czy ślimakami. Łabędzie nieme nie nurkują, a zanurzają swoją długą szyję. Żerują one na głębszych wodach dlatego nie walczą o pożywienie z innym ptactwem wodnym ,ale mogą współzawodniczyć z innymi gatunkami łabędzi.
Wbrew stereotypowi Łabędzie nieme nie parują się na całe życie, owszem są monogamiczne ale tylko na jeden sezon. Gdy połączą się w parę zaczynają rozglądać się za gniazdem. Gniazdo to znajduje się nieco nad wodą; zbudowane jest z suchej trawy czy innej roślinności wodnej, patyków, a wysłane jest piórami i pierzem. Gniazdo buduje samica, gdy samiec dostarcza budulca.
Średnia długość życia to 321 miesięcy, jednak odnotowano przypadki osobników żyjących na wolności nawet 19 lat, a w zamknięciu nawet powyżej 30 lat.
