Istnieją dwa podgatunki : Rubrirostris (Swinhoe 1871) :
Anser(Linnaeus 1758)
Gęgawa w locie
Gęgawa zajmuje bardzo różnorodne siedliska związane z wodą na otwartym terenie. Natomiast zimy spędza na bagnach, łąkach, polach uprawnych i przybrzeżnych lagunach. W sezonie rozrodczym gatunek zamieszkuje tereny podmokłe z roślinnością w otoczeniu, torfowiska, arktyczną tundrę, stepowe lub półpustynne tereny od poziomu morza do 2 300 metrów.
Swoje gniazda budują w pobliżu strumieni, rzeki, tereny zalewowe, bagna, trawiaste torfowiska, wilgotne łąki, trzciny wzdłuż jezior słodkowodnych i ujściach rzek w pobliżu potencjalnych miejsc obfitych w żywność, takich jak łąki, pola i ścierniska nowo zasianych pól zbóż. Wymaga miejsca odizolowanego od drapieżników do możliwości gniazdowania.
Jesienią (jeszcze przed migracją) gatunki również uczęszczają na tereny gruntów rolnych (np. kukurydzy, pól zbóż i buraków cukrowych).
Gatunek ten ma wiele, o szacowanej światowy zasięg występowania. Jest obecny w Eurazji, Afryce Północnej, na Grenlandii, Azji kontynentalnej i Japonii. Rodzimymi krajami są m. in.: Afganistan, Albania, Algieria, Argentyna, Armenia, Austria, Azerbejdżan, Bangladesz, Belgia, Białoruś, Bośnia i Hercegowina, Bułgaria, Chiny, Chorwacja, Czechy, Dania, Estonia, Finlandia, Francja, Niemcy, Grecja, Grenlandia, Węgry, Islandia, Indie, Iran, Irak, Irlandia, Izrael, Włochy, Japonia, Kazachstan, Korea, Łotwa, Litwa, Luksemburg, Macedonia, Malta, Mołdawia, Mongolia, Czarnogóra, Maroko, Birma, Nepal, Holandia, Norwegia, Pakistan, Polska, Portugalia, Rumunia, Rosja, Serbia, Słowacja, Słowenia, Hiszpania, Sri Lanka, Szwecja, Szwajcaria, Syria, Tunezja, Turcja, Ukraina, Wielka Brytania, Uzbekistan oraz Wietnam.
Dorodny samiec gęgawy
Odżywianie:
Gatunek ten jest roślinożerny, jego dieta składająca się głównie z trawy, korzeni, pędów,łodyg, liści, kłosów i owoców innych upraw bagiennych roślin, wodnych roślin, zbóż rolniczych i ziemniaków (zwłaszcza w okresie zimowym)
Reprodukcja:
Gniazdo jest płytkie, do budowy służy materiał z roślin wprowadzonych wśród trzcinowiska, na ziemi, lub u podstawy drzew, pod np. krzewami lub w izolowanych osłoniętych zagłębieniach na zalesionych wyspach, na jeziorach lub wzdłuż wybranych wybrzeży, jak również na tratwach zbudowanych z roślinności w rzekach. Mimo, że gatunek ten jest tylko pół-kolonialny, gniazda mogą być skoncentrowane na niewielkim obszarze (np. umieszczone około 11 metrów od siebie na małych wyspach
Skutki ogólne: Gęś gęgawa jest skrzyżowaniem w niewoli 23 gatunków z rodziny kaczkowatych i krajowych gęsi. W środowisku naturalnym, hybrydyzacja taka jest szczególnym przypadkiem wielokrotnie juz rejestrowanym. Gęś gęgawa będzie nadal rozwijać się i dostosowywać się do życia w pobliżu miejsc nieuczęszczanych i w okolicach terenów podmokłych. Konkurencja pomiędzy hodowlanymi obszarami siedlisk gęsi gęgawy przypuszczalnie wzrośnie, co może powodować zwiększenie hybrydowe stad hodowlanych w Niemczech, Holandii i innych krajach, które doprowadzić może do bardzo poważnych problemów w późniejszym okresie. U mniejszych wodnych ptaków mogą wystąpić objawy zestresowania. Dzikie ptaki mogą być narażone na genetyczne dolegliwości.
Etapy cyklu życiowego:
Gatunek ten jest w pełni osiadły, (choć występują populacje wędrowne w regionach o klimacie umiarkowanym). Gatunek ten w okresie maja lub kwietnia gromadzi się w luźnych koloniach, gdy zbierze się grupa osobników następuje migracja, która musi być warunkowana bardzo korzystnymi warunkami gospodarowania (z dobrymi możliwościami karmienia).
Gatunek bardzo towarzyski w każdym okresie, z wyjątkiem sezonu lęgowego.
Podczas migracji jesiennych stada mogą liczyć nawet 25000 osobników.
