Witaj kuba. Bażanta możesz odebrać od hodowcy kiedy chcesz z tym że kogut jest przydatny w hodowli jak ma minimum 2 lata i jest już w miarę wybarwiony i najlepiej jak masz jednego koguta i 2/3 kury więcej kogutów w wolierze i masz gwarantowane walki ...czytaj więcej siwy 2013-08-29 11:40:38
Też miałem problem z zamarazającą wodą w poidłach. Kilka razy dziennie musiałem chodzić do woliery żeby wywalić bryłę lodu z poidła i nalać świeżej wody. Dolewanie ciepłej wody niewiele dawało bo przecież momentalnie stygła i zamarzała. Jednej zimy ...czytaj więcej Alek 2012-12-11 08:23:51
zobacz, czy trawi jedzenie,czasem ma nie strawiony pokarm przez kilka dni,wtedy na sile daję pieprz mielony np. z kawalkiem zmoczonego chleba.wygrzeje i strawi,tak mialem ...czytaj więcej 2012-11-20 20:38:27
tu nie chodzi o to bo sprzatam kurnik raz w tygodniu i wymieniam cala słome wiec to nie to pawica ma spuchnieta jedna strone głowy a z oka wydziela sie piana jutro juz nie bedzie widziala na to oko bo jej zaschnie ta piana tak juz mialem z tym ze jeden ...czytaj więcej 2012-10-28 13:40:31
zastanawiam sie caly czas nad kupnem powstrzymuje mnie zblizajaca sie zima paw ktorego mam wychowywany jest jeszcze przez indyke chociaz ma juz 4 miesiace i jest juz przyzwyczajony wie gdzie sie schronic gdzie wchodzic na noc znowu kiedy kupie samca do ...czytaj więcej 2012-10-06 18:19:21
wszystkie znaki wskazuja ze jest to samica jednak dzisiaj zauwazylem ze kiedy 2 indyki lezaly sobie na trawie paw podniosl ogon do gory skrzydla opuscil na dol i zaczął sie puszyc jak robi to dorosly samiec i teraz sam juz nie wiem slyszalem ze samice ...czytaj więcej 2012-10-01 20:33:00
Mój kurczak z własnego wylęgu po 8 tygodniach dostał skrętu szyj, w gnieździe jest 7 kurcząt. choruje już 5 dni a inne kurczaki nie mają żadnych objawów choroby. chory kurczak tak ma okręconą szyje że trzyma ją na plecach, wygląda okropnie. Co to za ...czytaj więcej Kaśka 2012-09-01 15:56:43
Moje pawice zaczęły znosić jajka po dwóch latach.W tym roku od maja .Podbieralem im i niosą nadal.Skonczą znosić chyba w tym miesiącu jak samiec zacznie tracic ogon.Samica znosi jajko co drugi dzien.U mnie znosi około 18 ...czytaj więcej ex 2012-07-22 19:24:58
Czyli jaja przepiórze w sklepach to zwykły chów klatkowy. Dziękuję, nie kupię choćby kosztowały nawe 1 grosz. Jakie aspekty zdrowotne może mieć coś powstałe w takim ...czytaj więcej jelonek 2012-07-07 17:30:31
ja jaja podkładam pod zwykłe kury a najlepiej jest pod liliputke bo jest mala i lekka a karmie pasza do kurczakow i wszystko jest ok. złote wybarwiaja sie po roku czasu czyli z zeszłego roku wybarwiaja mi sie teraz. co do podkładaniajaj pod gołebie to ...czytaj więcej patryk28 2012-06-25 22:20:06
Informacje ogólne:
Bernikla kanadyjska (łac. Branta canadensis) to gęś występująca na terenach prawie całej Ameryki Północnej (od Alaski aż po Wielkie Jeziora). Bernikle kanadyjskie zimują na południowych obszarach Ameryki Północnej. Gęś ta ze względu na swoją dużą masę największych podgatunków oraz ze względu na łatwość hodowli ma swoich ulubieńców, którzy starają się udomowić największe z podgatunków. Dzikie osobniki bernikli kanadyjskiej spotkać możemy na rozległych, trawiastych wybiegach, na których to bernikle kanadyjskie z ochota się pasą. Żywią się praktycznie tym, co znajdą na swojej drodze - nie ważne, czy to roślinka, czy jakieś małe skorupiaki, mięczaki, czy nawet ryby.
Młode łączą się w stałe pary. W trzecim roku życia, młode osobniki przystępują do rozmnażania, zakładając wpierw swoje pierwsze gniazdo. Gniazdo zazwyczaj jest wygrzebane w gęstych szuwarach, tak, aby jak najmniej zwierząt do niego trafiło. Podgatunki południowe znoszą od 3-10 kremowych jaj wysiadując je następnie przez okres 25-30 dni. Natomiast gatunki północne znoszą od 3-5 jaj również o kremowobiałej barwie. Jaja wysiadują jednak przez 24-25 dni.
Pisklęta niedługo po wykluciu są wodzone przez parkę bernikli kanadyjskich szukają pokarmu. Za młodu bernikle kanadyjskie potrzebują w swojej diecie więcej białka zwierzęcego niż dorosłe osobniki. Młode podgatunków południowych są samodzielne dopiero po 60 dniach od wyklucia, podczas gdy podgatunki północne już po 40 dniach. Po okresie usamodzielnienia tworzą się rodzinne grupy, żerujące, i czuwające wspólnie. Bernikle kanadyjskie nie są trudne w hodowli, więc często są wybierane przez początkujących hodowców.
Wygląd:
Bardzo łatwo poznać gatunek tej gęsi - bernikli kanadyjskiej. Przede wszystkim pierwsze, co może nam się rzucać w oczy jest czarna głowa z białymi plamami po każdej stronie (na policzkach oraz w okolicy podbródka). Reszta upierzenia jest brązowa z charakterystycznymi białymi obwódkami dookoła każdego pióra, - co ciekawe, z wierzchu są ciemniejsze, od spodu zaś jaśniejsze. Zarówno pióra nadoponowe jak i podogonowe są białawe, ogon natomiast w całości czarny.
Lotki brązowo czarne. Nogi oraz dziób w całości czarne. Samce są większe niż samice - to jedyna cecha różniące samca od samicy. Młode osobniki w całości szare bez białych prążków. Bernikla jest gatunkiem politypowym, czyli posiadającym kilka podgatunków. W przypadku bernikli kanadyjskich tych podgatunków jest aż 11. Długość ciała każdego z podgatunku:
Branta canadensis canadensis - 90-100cm.
Branta canadensis hutchinsii 60-70cm.
Branta canadensis maxima - 90-110cm.
Branta canadensis moffitti - 90-110cm.
Branta canadensis parvipes - 75-85cm.
Branta canadensis taverneri 75-85cm.
Branta canadensis interior - 80-95cm.
Branta canadensis fulva - 90-100cm.
Branta canadensis occidentalis - 75-85cm.
Branta canadensis minima - 55-65cm.
Branta canadensis leucopareia - 60-70cm.
Bernikle poza południowymi obszarami Ameryki Północnej spotkać możemy na terenach Europy.
Historia:
W roku 1768 pierwsze osobniki bernikli kanadyjskich (najprawdopodobniej był to gatunek Branta canadensis canadensis) zostały przewiezione na tereny europy w celu urozmaicenia stawów oraz jeziorek parkowych w Anglii. Jednak wkrótce po umieszczeniu ich w nowym otoczeniu, ptaki zdziczały i od tej pory poszerzają swoje tereny występowania. Obecnie dwie najbardziej spotykane populacje to populacja angielska oraz populacja szwedzka - tym samym są to dwie największe gęsi, które spotkać można w Europie.
W roku 1905 kilkadziesiąt sztuk bernikli kanadyjskich sprowadzono do Nowej Zelandii, gdzie po ćwierć wieku liczebność tych gęsi wzrosła dramatycznie szybko, stając się bardzo uciążliwymi szkodnikami pól uprawnych.
Hodowla:
Jeżeli chcemy, aby nasze bernikle kanadyjskie czuły się bardzo dobrze powinniśmy zapewnić im dostęp do zbiornika wodnego (ważne, alby woda w zbiorniku była czysta) obfitego w roślinność nadbrzeżną oraz dobrze utrzymany trawnik. Gdy zbliża się wiosna, bernikla kanadyjska wyrabia w ziemi dołek - najchętniej blisko zbiornika wodnego. W czasie wysiadywania jaj przez samicę, samiec pilnuje terenu, by nic nie zagrażało jajom oraz samicy. W tym właśnie czasie bernikle kanadyjskie stają się agresywne wobec innych ptaków.
Po wylęgach agresja ta ustępuje powodując powrót łagodności tych gęsi, - dlatego podczas okresu (najlepiej kilka dni przed) lęgów zaleca się przeniesienie parki do osobnych wolier w celu uniknięcia niepotrzebnych spięć pomiędzy parką a innymi ptakami. Gdy młode się wylęgną, a agresja zaniknie, cała rodzina zaczyna okres ciągłego poszukiwania pożywienia. Bernikle kanadyjskie żywią się głównie trawą, ziarnami zbóż, roślinami wodnymi.
Młode bernikli kanadyjskiej
W okresie jesieni i zimy chętnie wzbogacają swoją dietę o okopowe oraz susz z zielonek drobno posiekanych. Podczas wiosny natomiast zaleca się dodatek granulatu dla gęsi hodowlanych. Pisklęta powinny żywić się rzęsą wodną oraz granulatem dla młodych gęsi. Bernikle kanadyjskie są gatunkiem bardzo odpornym na niskie temperatury. Na wszelki wypadek zaleca się posiadanie pomieszczenia z grubą warstwą słomy oraz z temperaturą wyższą niż zero stopni Celsjusza.
