Nimfa (łać.Nymphicus hollandicus)

Wygląd

Hodowla nimf

Pokarm dla nimf

Zamieszkuje centralne tereny Australii. Jej naturalnym środowiskiem są pobocza lasów, parki i duże ogrody. Gniazduje w głębokich dziuplach drzew. Poza okresem lęgowym nimfy żyją w wielkich stadach i w poszukiwaniu pokarmu przemierzają duże przestrzenie. Ich głównym pożywieniem są nasiona traw i krzewów, owoc i młode pędy roślin. Podczas okresu lęgowego, nimfy zjadają różne owady i ich larwy. Bardzo dobrze współżyją z innymi ptakami i nie czynią nigdy żadnej krzywdy nawet tym najmniejszym.

Wygląd.

Długość ciała nimfy to 32 cm. Głowa, policzki i czubek u samczyka są żółte, u samiczki zaś szare z lekkim żółtym nalotem. Na licach u obojga płci występuje oranżowoczerwona, owalna plama, u samca przeważnie jest ona bardziej intensywnie ubarwiona. Pióra na całym tułowiu są szafirowe lub szare, na podbrzuszu tylko nieco rozjaśnione. Lotki są szafirowe, a skrajne nadlotki i skrzydełko kciukowe jest białe. Sterówki górne i pióra pokrywowe ogona mają barwę szarą z niebieskim nalotem. Sterówki dolne są szarożółte, u samic barwa żółta jest bardziej intensywna. Ciemnoszare są dziób i nogi. Niektóre osobniki nimf szarych mają na grzbiecie i karku niebieskie prążki.

Białe mutanty nimf mają większość piór śnieżnobiałych. Głowa i czubek są bladożółte, u samczyków intensywniejszej barw. Na licach po obu stronach posiada owalną różowoczerwoną plamą. U samic można zaobserwować więcej niż u samczyków żółtej barwy w piórach pokrywowych, na piersi i podbrzuszu. Przeważnie białe te pióra są u samczyków. Nimfy perliste, zwane też cętkowanymi, są odmianą otrzymaną z krzyżowania nimf szarych z białymi mutantami. Ich głowa, czubek, boki głowy i policzki mają ubarwienie prawie takie samo, jak u nimfy szarych, ale u niektórych osobników mogą one być nieco bardziej rozjaśnione albo intensywniejsze. Lotki mają taką samą barwę jak u nimf szarych, na sterówkach natomiast jest dużo białej i żółtej barwy, wszystkie pióra pokrywowe są centkowane jasnoszafirowo i biało. U samiczek cętki są większe i wyraźniejsze niż u samców. Niektóre samce mają wyraźne cętki do chwili pierwszego pierzenia, zatracają je jednak w późniejszym czasie przemiany nie. U samic takiej przemiany nie stwierdzono, cętki po każdym pierzeniu są tak samo mocno widoczne. Czwartą odmianą nimf są szeki, które mogą powstać przez krzyżowanie którychś z poprzednio opisanych odmian. Pożądaną cechą ubarwienia szeków jest symetryczny rysunek.

Hodowla.

Nimfa uchodzi za jednego z inteligentniejszych ptaków, szybko przystosowuje się do nowych warunków otoczenia. Młode samce szybko uczą się nowych dźwięków i melodii. Nimfy są łatwe do oswojenia, na polecenie swojego opiekuna, robią różne figle, czynności, które dają wiele radości oglądającym i opiekunowi. Nimfa częściej się wspina niż fruwa, ale to nie znaczy, że klatka dla nich nie musi być obszerna. Minimalne wymiary klatki to 80x50x50 cm. Klatka zbyt mała krępuje ruchy ptaka. Poza tym w klatce musi być miejsce na pojemniki do jedzenia, picia i kąpieli. Dno klatki wysypane powinno być białym, czystym piaskiem. Dwie żerdzie o średnicy 15-18 mm, umieszczone powinny być w połowie wysokości klatki, umożliwiają ptakowi umieszczenie się w takim, miejscu w klatce, aby nie musiały czubkiem i ogonem dotykać sklepienia i dna klatki. Paraliżowanie ruchów ptaka ciasną klatką może być przyczyną wielu niedomagań fizjologicznych. Klatki nimf podobnie zresztą jak i innych ptaków, nie powinny znajdować się naprzeciwko odbiornika telewizyjnego, oraz w miejscach gdzie ptak może być narażony na parogodzinne przebywanie w słońcu, lub w oparach kuchennych. Każde zaniedbanie, może prowadzić do jakiegoś uszczerbku na zdrowiu lub śmierci ptaka. Nimfy są odporne na zmiany atmosferyczne, zimy znoszą do - 10 ° C, nie mogą jednak być narażone na przeciągi. Ptaki te , nadają się także do hodowli w wolierach ogrodowych, w których mogą przebywać cały rok, muszą mieć jednak schronienie przed słońcem, deszczem i mrozem. Wiele hodowców podczas zimy stosuje ogrzewanie elektryczne żerdzie. Ptaki cały dzień i w nocy za pomocą żerdzi mogą ogrzewać sobie nogi oraz inne części ciała, które zbliżą do nagrzanego żerdzią. Jeśli żerdzi jest więcej, i są nagrzewane do 20°C - 25°C, mogą podnieść temperaturę tak, dzięki której ptaki przetrwają nawet mroźną zimę. Dno woliery, musi być wysypane piaskiem, który w pewnym sensie neutralizuję ich kał.

Pokarm

Podstawową karma dla nimf jest, proso, nasiona, kanaru, owsika, słonecznika, konopi i różnych traw. Nimfy zjadają też chętnie, nasiona na poł dojrzałe oraz skiełkowane. Na co dzień musza mieć także podawane, pokarmy witaminowe, które są niezbędne do normalnej egzystencji. Są to przeważnie, zielonki i owoce. Wapno ptasie, ossasepia oraz skorupiaki jaj dostarczają potrzebnych ptakom soli mineralnych. Wiele składników odżywczych, miedzy innymi białka zwierzęcego, dostarcza sproszkowane mleko lub pożywki dla niemowląt. Zarówno wapno, jak i pokarmy białkowe należy ptakom podawać w odrębnych naczyniach. W okresie jesienno - zimowym, gdy nie ma świeżych zielonek, należy ptakom dawać wodę z dodatkiem premiksów i multiwitaminy.

Poprzedni rozdział «Nierozłączka taranta	Następny rozdział Świergotka»

Komentarze (13)

Autor: ~grazyna (2017-04-26, 12:19:40) [odpowiedzi: 1] (IP: 79.185.56.45)Odpowiedz
Temat:

Dodaj nowy wątek
Temat:
Treść:

Autor:	1minusplus 10 = <= Napisz wynik działania.

	Walczymy ze spamem w komentarzach. Spam generują roboty. Rozwiązanie powyższego działania przekonuje nas że nie jeste robotem :)
Jesteś niezalogowany. Zaloguj się lub zarejestruj i zyskaj dostęp do zaawansowanych funkcji portalu zupełnie za darmo!

Nimfa (łać.Nymphicus hollandicus)

Wygląd.

Hodowla.

Pokarm

Dodaj nowy wątek