Mniszka trójbarwna spotykana jest na prawie całym obszarze Indii, Chin, Cejlonu oraz Filipin. Mniszki trójbarwne żyją w małych stadkach, lubią gęsto zarośnięte tereny w pobliżu wody. Żyją w zgodzie z innymi małymi ptakami ozdobnymi. Gniazdo budują w gęstych zaroślach bambusowych lub trzcinowych. Pożywieniem mniszek trójbarwnych są dojrzałe i kiełkujące nasiona traw i innych roślin.
W okresie wychowu młodych mniszki trójbarwne zjadają i dają młodym, młode pędy różnorodnych roślin, owady i ich larwy. Gniazdują dwa razy do roku, a w sprzyjających warunkach nawet trzy razy.
Gatunek ten liczy ponad 10 odmian, które są różnie ubarwione, lecz ciemne, bez jaskrawych kontrastów. Mniszki należą do rodziny astryld.
WYGLĄD
Jej głowa, kark, podgardle i cały brzuch są koloru czarnego. Górna część piersi i boki są czarno -białe. Pióra pokrywowe pod i nadogonowe są prawie czarne, z lekkim rdzawym nalotem. Pióra pokrywowe skrzydeł są rdzawobrunatnoczerwone. Lotki i sterówki mają barwę rdzawobrunatną. Pióra na podudziach mają czarny kolor, skoki, palce oraz dziób są koloru szafirowego. Ptaki obojga płci są tak samo ubarwione. Samczyki można odróżnić jedynie po śpiewie, jest to przeciągły, dość melodyjny szczebiot.
Mniszka trójbarwna ma wielkość około 11 cm.
|
| Mniszka trojbarwna na gałęzi |
HODOWLA
Mniszki możemy trzymać parami w obszernych klatkach, razem z innymi ptakami podobnej wielkości. Ptaki te mogą również żyć w dużych wolierach ogrodowych, ponieważ stosunkowo dobrze znoszą nasze zmienne warunki atmosferyczne. Ich karmienie oraz pielęgnacja są takie same jak szafranek krasnoczubych.
ROZMNAŻANIE
Mniszki trójbarwne potrzebują do lęgów dużej klatki lub woliery. Mogą w niej przebywać razem z innymi ptakami, pod warunkiem że jest ona gęsto zakrzewiona, co daje mniszkom poczucie bezpieczeństwa. Nie należy zbliżać się do ich gniazdowania można podchodzić znacznie bliżej, ale jest to zawsze duże ryzyko. Przestraszony ptak może nie wrócić do raz opuszczonego gniazda.
Aby zachęcić mniszki do budowy gniazda, dobrze jest umieścić w kilku krzewach nieduże koszyczki, a w nich trochę krótko pociętych (2 cm) włókien konopnych, miękkiego włosia lub szarpi. W okresie lęgowym w każdej klatce lub wolierze ptaki muszą mieć zapewniona miękką trawę lub mech, które
to służą za wyściółkę (aby ptaki nie wykradały tych materiałów z innych gniazd). Po mimo tego że mniszki gniazdują w krzewach, mogą wybrać budkę. W klatce należy umieścić koszyczki oraz budki a wybór będzie należał do ptaków, same wybiorą gdzie ma się odbywać ich lęg.
Gniazdo budują oba ptaki, przez 4 -5 dni. Samiczka składa od 4 do 6 jaj, które wysiaduje przez 12-13 dni. Samiczka jest bardziej aktywna i prawdopodobnie to ona ogrzewa jaja pisklęta, a samczyk siedzi obok niej.
W okresie godowym karma dla mniszek musi być urozmaicona oraz bogata w białko zwierzęce. Musimy podawać im jaja mrówcze, mączniki oraz słodki twaróg. Po wykluciu się piskląt karmią je i ogrzewają przez osiem dni na przemian oboje rodzice. W 22 dniu życia młode młódki opuszczają gniazdo, ale jeszcze mniej więcej przez dwadzieścia dni wracają do niego na noc. Przez rozpoczęciem kolejnego gniazdowania rodzice porządkują gniazdo, ale jeśli jest ono bardzo zabrudzone przez młode, budują nowe w innym miejscu.
Młode można oddzielić od rodziców, gdy są już samodzielne, tzn. same jedzą nasiona. Przedwczesne pozbawienie ich opieki rodziców przeważnie kończy się dla nich bardzo tragicznie. Młode po oddzieleniu od opiekunów muszą jeszcze przez trzy tygodnie otrzymywać karmę jajeczną, lecz stopniowo należy zmniejszać jej ilość i przyzwyczajać ptaki do jedzenia nasion. Mączniki oraz różne zielonki są przez mniszki zawsze bardzo chętnie zjadane, stanowią też ich niezbędny pokarm, białkowy oraz obfitujący w witaminy, które są potrzebne do budowy ich organizmu, a także piór w okresie pierzenia. Pierzenie zaczyna się w trzecim, a kończy przeważnie w dwunastym miesiącu życia ptaków.
|
